تجزيه و تحليل فيلم

پوستر آملي ، جايي كه شخصيت پيشكسوت با لبخندي بين ساده لوحانه و مبهم به بيننده نگاه مي كند ، موفق و مطرح است. همراه با شعار مبهم ، آملي قصد دارد زندگي شما را تغيير دهد ، تبليغات با ايده بي گناهان بازي مي كند كه دقيقاً به اين دليل كه بسيار بي گناه است ، در نهايت نگران كننده است. با اين حال ، در پيشنهادي كه توسط Jeunet ارائه شده است هيچ چيز بدي وجود ندارد. آملي بي گناهي و انحرافي را مانند Delicatessen مخلوط نمي كند. اين دنياها ، وسواس ها و عصب هاي كوچكي را كه هر يك از شخصيت هاي او را احاطه كرده اند ، ظهور مي كنند و جو و كلي از نويسندگان را ايجاد مي كنند كه در فيلم هاي اول او شهود شده بودند اما در اينجا كاملاً توسعه يافته به نظر مي رسد.

 





 

 

 

 

 

 

 

فيلم چهارم كارگردان فرانسوي بدون شك به عنوان بهترين بهترين تعداد بسياري از او تا به امروز كشف شده است. حقيقت اين است كه توصيف جادويي كه از اين فيلم با كلمات سرچشمه مي گيرد بسيار دشوار است. داستاني كه آملي براي ما تعريف مي كند ، يك افسانه سرشار از خوش بيني است كه در آن ما با يك سري شخصيت ها ارائه مي دهيم كه ، در حالي كه غريبه هستند ، به دنبال ما هستند. در حقيقت ، فيلم به جز حس شوخ طبعي ، مخالف حملات قبلي كارگردان است كه در آن كاراكترها بسيار بيشتر طراحي شده بودند و احساسات آنها واقعاً وزن مهمي در طرح ندارند. در آملي شخصيت ها از تفاوت هاي زيادي برخوردار هستند و توسعه فيلم اساساً روي آنها متمركز است.


ما پيش از اولين تصاوير تصويري بيكران و ظريف نيستيم كه Delicatessen بود ، و نه قبل از داستان تاريكي كه شهر بچه هاي گمشده بود و نه قبل از نمايش فيلمهاي برجسته مانند Alien: Resurrection. ما در داخل با يك فيلم كوچك اما بزرگ روبرو هستيم. مكانهاي تاريك فيلمهاي قبلي وي در اينجا جاي پاريس پر از نور و زندگي مي گيرد. اين فيلم توانايي انتقال چيزي را دارد كه باعث مي شود زندگي را با چشمان ديگري ببينيم. اهميت جزئيات جزئي را كه گاهي اوقات آنها را درك نمي كنيم بلكه جوهر زندگي هستند ، به ما نشان مي دهد. اين به ما مي آموزد كه چگونه هر فردي دنيايي است كه مي تواند كشف كند و چگونه مي توان روياها و توهماتي را كه همه ما داريم دنبال كرد.

ژان پير ژونت قبلاً با برخي از فيلم هاي قبلي خود به موفقيت چشمگير انتقادي رسيده بود اما آملي پديده اجتماعي در سراسر فرانسه بوده است. همچنين در بقيه قاره بسيار موفق بوده است. اين پذيرش مهم توسط منتقدين و مخاطبان منجر به جوايز متعددي شده است.
سبك بصري نقش بسيار مهمي در انتقال آن دنياي جادويي كه آملي در آن قرار دارد بازي مي كند. Jeunet از تعداد زيادي حركات دوربين و هواپيماهاي ذهني استفاده مي كند كه به فيلم نياز بسيار زيادي به هاله جادويي مي دهد. تمام شخصيت هايي كه ذهن آملي را در خود جاي داده اند ، توسط رايانه ايجاد شده اند و در ابعاد عادلانه خود ، در پيشرفت طرح بدون هيچ گونه سوء استفاده از اين اثر نقش دارند.

 





 

 

 

 

 

 

 

فيلمنامه آملي پيش از شروع كار ماجراجويانه هاليوود با فيلمبرداري بيگانه: رستاخيز ، از سر Jeunet فرياد مي زد. وي تصور مي كرد فيلم هاي قبلي وي خيلي تاريك بوده است و مي خواست يك فيلم كوچك و خوش بينانه فيلمبرداري كند كه از فيلم هاي قبلي خود فاصله گرفت و البته موفق شد. در ابتدا به فكر نقش اصلي پيش آمده بود اما بازيگر بريتانيايي اين ادعا را نمي خواست بيشتر از شش ماه را در خارج از خانه خود بگذراند. با اين حال ، كارگردان تصميم گرفت شخصيت اصلي را به عنوان آملي به عنوان كسي كه در ابتدا براي اين نقش فكر كرده بود ، تعميد دهد. پس از اين امتناع ، جونيت به فكر آدري تاتو بود كه براي نقش خود در زهره ، سالن زيبايي نظرهاي بسيار خوبي داده بود.

تعبير آدري تاتو با شكوه است و تمام نشاط و خوش بيني شخصيت او را به روشي كاملاً طبيعي منتقل مي كند و نشان مي دهد كه او بازيگر شخصيت است. بقيه بازيگران با شگفتي اجرا مي كنند ، مجموعه اي از شخصيت هاي بسيار معتبر را ايجاد مي كنند كه زندگي آنها را بر اثر نياز فوري آملي براي انجام مأموريت تازه به دست آمده مختل مي كند. ما مي توانيم بازيگراني را ببينيم كه قبلاً جونت را مانند روفوس ، سرگ مرلين يا دومينيك پينون همراهي كرده اند ، كه در تمام پروژه هاي كارگردان شركت كرده است. عكس توسط برونو دلبنلن ، يك پاريس را با نور نشان مي دهد كه از شخصيت خوش بينانه فيلم حمايت مي كند. انتخاب ريتم لجام گسيخته در برخي سكانس ها بسيار صحيح است ، و همچنين استفاده از هواپيماهاي ذهني و حركات دوربين كه در بالا مورد بحث قرار گرفت. موسيقي ، اثر يان تيرسن ، همچنين از ريتم و آن شخصيت خوش بينانه پشتيباني مي كند و ملودي سرگرم كننده را براي برخي از سكانس ها فراهم مي كند.

به عنوان يك كنجكاوي ، اظهار كنيد كه اين اولين فيلمي است كه ژان پير ژونت از يك استوديو بيرون مي رود. هر دو فيلمبردار در بدو شروع كار با مارك كارو ، كه با آنها به كارگرداني Delicatessen و شهر بچه ها از دست رفته ، در مورد نياز به فيلمبرداري در استوديو توافق كردند ، كه Jeunet را تا زمان واقعي شدن اين فيلم حفظ كرده است. به طور خلاصه ، آملي نماينده بهترين سينماي فرانسه در دوران اخير است و افسانه اي را ارائه مي دهد كه به دست جونت به يك خيال سورئال تبديل مي شود ، با جادو و خوش بيني با بازيگران باشكوه ، يك فيلم نامه عالي و يك سبك. بصري خلاقانه و بسيار موفق.